نقد و بررسی The Precinct؛ به یاد GTA کلاسیک

امروز قصد داریم به بررسی بازی The Precinct از استودیوی مستقل Fallen Tree Games بپردازیم؛ عنوانی که یادآور عناوین کلاسیک GTA است.

Fallen Tree Games یک توسعه‌دهنده مستقل و مستقر در شهر ناتینگهام انگلستان است که در سال ۲۰۱۲ توسط دو  طراح با سابقه با نام‌های جو مولدینگ و لوئیس بادل تاسیس شد. نخستین پروژه موفق این استودیو به سال ۲۰۱۰، بازمی‌گردد، زمانی که Quell توانست به دلیل موسیقی دل‌نشین و فضاسازی مناسب توجه منتقدان را به خود جلب کند. بعد‌ها نسخه‌های دیگری به‌نام Quell Reflect در سال ۲۰۱۱، Quell Memento در سال ۲۰۱۲ و Quell Zen در سال ۲۰۱۶ منتشر شدند. از سال ۲۰۱۹، تیم Fallen Tree Games با تغییر رویکرد خود، به سمت آثار اکشن و جهان باز رفت. American Fugitive اثری با دوربین بالا به پایین (Top-Down)، سبک گرافیکی نوستالژیک و فضای دهه ۸۰ میلادی، بازیکن را در نقش فردی قرار می‌دهد که اشتباها محکوم و به دنبال انتقام است.

امروز قصد داریم به ساخته جدید Fallen Tree Games یعنی The Precinct بپردازیم. عنوانی اکشن-آرکید با محیطی سند‌باکس (Sand Box) و ماجراجویانه که از زاویه دوربین Top–Down برخودار است. آیا این اثر می‌تواند موفقیتی دیگر را برای این استودیو رقم بزند؟

عنوان The Precinct بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰ در شهری به نام Averno جریان دارد؛ شهری که در نگاه اول بسیار آرام جلوه می‌کند، اما درعین حال بسیار فاسد و تاریک است. فضاسازی شهر کاملا مطابق با حال و هوای آن دهه ساخته شده. ماشین‌ها، لباس افسران، خیابان‌ها و نحوه طراحی ساختمان‌های درون شهر کاملا این حس را ایجاد می‌کنند که شما در یک یک بازه زمانی متفاوت زندگی می‌کنید.

بازی از سیستم آب‌هوای پویا استفاده می‌کند اما به این منظور نیست که تغییرات آب هوا قرار است با جزئیات بسیار زیاد رخ دهند. صرفا با سیستمی روبه‌رو هستیم که بتواند پویایی شهر را نمایان کند! البته لازم به ذکر است که هر کدام از عناصر آب‌هوا، مخصوصا باران، بر نمای بصری و جزئیات تاثیرگذار است. این شهر پر از فساد، در شب و روز نمای بسیار متفاوتی از خود نشان می‌دهد. Averno در شب به واسطه نورپردازی خوب و نئون‌های زیبا که از تابلو‌ها یا منابع نور متفاوت ساطع و بازتاب می‌شوند، بسیار زیبا است، اما در روز از نورپردازی یکنواخت و رنگ‌های بی‌جان رنج می‌برد. شهر و ساختمان‌ها هرچند مناسب بازه زمانی خود طراحی شده‌اند، اما از نگاه بصری در روز یک محیط نه چندان پویا و جذاب به شمار می‌رود. حتی گیم‌پلی در شب بسیار جدی‌تر بنظر می‌رسد. چنین مسئله‌ای ممکن است باعث شود که بازیکن ناخودآگاه تمایل بیشتری برای شیفت شب داشته باشد و عملا گشت گذار در روز که بخشی جدایی ناپذیر و پیوند خورده محسوب می‌شود، مقداری بی‌روح جلوه کند.

Avenro مقیاس کوچکی دارد. شما می‌توانید این شهر را با هلیکوپتر، ماشین‌پلیس یا مترو کشف کنید. یکی از ایراد‌های اصلی بازی، نحوه کنترل وسایل نقلیه است. البته شاید بتوان یک گشت کوچک با سرعت پایین را مدیریت کرد اما در صحنه‌های تعقیب گریز، مخصوصا به دلیل کوچه‌های درهم تنیده شهر، این احتمال وجود دارد که سردرگم بشوید. در مسابقات خیابانی این نکته منفی به اوج خود می‌رسد. اصولاً رویه این است که مسابقه شروع و در کسری از ثانیه هوش مصنوعی دیگر رانندگان که علاقه بسیاری به سرشاخ شدن دارند، به همراه سیستم رانندگی کلانکی، دست در دست هم فاجعه‌ رقم می‌زنند. هرچند که همین کوچه‌های درهم تنیده شده در تعقیب یک مجرم بدون وسیله‌نقلیه یک عامل هیجان انگیز محسوب می‌شود، اما زمانی که تعقیب با ماشین باید صورت گیرد، همه چیز بهم می‌ریزد.

داستان بازی حول محور پلیسی به نام Nick cordell روایت می‌شود؛ افسری جوان و جویای نام که به تازگی از آکادمی پلیس فارغ‌‌التحصیل شده. نیک قصد دارد در راه پدر قدم بردارد و قهرمان شهر باشد، همچنین برخلاف دیگر همکاران خود، با جدیت تمام و بدون ترس از گلوله یا حتی مرگ، در برابر مجرمین می‌ایستد. در این مسیر، شما تنها نخواهید بود بلکه برای کسب تجربه، باید به شخصی به نام Kelly که به زودی قرار است بازنشسته شود همراه شوید. داستان به طور کلی یک کلیشه مرسوم در دنیای پلیسی محسوب می‌شود. با اینکه به نظر می‌رسد هدف روایت یک داستان ساده است، اما بهتر می‌شد اگر جزئیات و عمق بیشتری به آن می‌دادند. از نظر شخصیت‌پردازی، بازی توانسته به واسطه دیالوگ‌های گاه کنایه آمیز یا طنز، شخصیت‌های جالبی را خلق کنند. هدف شما در شهر Avenro کاملاً مشخص است: قرار گرفتن در مقابل خلافکاران.

 اقداماتی که نیک به عنوان یک افسر انجام می‌دهد، کاملا متنوع و متفاوت هستند. از جلوگیری سرقت بانک توسط یک باند خلافکاری تا چک کردن سرعت مجاز یک وسیله نقلیه، دیوار‌نگاری غیر‌قانونی، فروش مواد مخدر و غیره. جرم‌ها به طور کلی به دو دسته مرتبط با وسایل نقلیه و مربوط به اتفاقاتی خارج از چهارچوب آن تقسیم شده‌اند. به عنوان مثال، اگر شخصی به خاطر سرعت بالا با وسیله نقلیه گیر بیفتد، شما ابتدا باید مشخصات این شخص را برای بررسی سابقه کیفری به واحد پشتیبانی ارسال کرده و سپس وسایل او را جست‌وجو کنید تا چیز مشکوکی اعم از موادمخدر، اسلحه و سایر موارد در اختیار نداشته باشد. همچنین تست الکل و جست‌وجو صندوق عقب ماشین از گزینه‌های پیش‌رو هستند. اگر موردی مشکوک یافتید، این قابلیت وجود دارد که ضمیمه پرونده آن شخص شود، هرچند باید مطابقت داشته باشد! با این کار شما از امتیار بیشتری برخودار می‌شوید. این امتیازات را می‌توان خرج اسلحه‌های جدید (اگرچه تعدادشان بسیار کم است)، وسایل نقلیه و حتی ارتقاء درخت مهارت کرد.

هرچند که شبیه ساز بودن بازی به طور کامل توسط خالقین این اثر رد شده اما قرار نیست با اثری بدون اِسکلت و ساختار طرف باشیم. این امر در سایه آرکید بودن بازی، یعنی سادگی، سرعت و صرفا لذت بردن قرار دارد. بله شما پلیس هستید و بدون هیچ دلیلی می‌توانید از چراغ قرمز عبور کنید (لزوم عبور از چراغ قرمز صرفا باید موارد اضطراری باشد)، یا حتی باعث رعب وحشت شهروندان شوید، باید بگویم اصلا مهم نیست! شما در طول بازی یک دفترچه به همراه خود دارید. این دفترچه تمامی جرم و جنایات ممکن را به همراه نکات و چگونگی برخورد با مجرم نشان می‌دهد. برای مثال، آیا برای یک دیوارنگار باید از نیروی پشتیبانی کمک گرفت؟ در چه صورتی نیاز به شلیک است؟ چگونه متوجه شویم پارک یک خودرو درست انجام شده؟ آیا تمامی تخلفات نیاز به زندان دارند؟ پاسخ تمامی این سوالات در همان دفترچه وجود دارد. در صورت برخورد اشتباه با هرکدام از این اتفاقات، شما مواخذه خواهید شد.

هوش‌مصنوعی عملکردی سینوسی دارد. Kally به عنوان یک همکار در دستگیری یک مجرم تمام تلاش خود را می‌کند، چرا که همیشه قرار نیست در صحنه جرم صرفا با یک مجرم رو‌به‌رو باشیم. گاهی اوقات Kally  شبیه به سوپرمن وارد عمل شده و در برخورد دیگر ممکن است مجرم را فراموش کند. در عین حال که Kally عملکرد متنقاضی از خود نشان می‌دهد، دشمنان اصلی بازی (گنگ‌های خیابانی)، کاملا آماده نابودی شما هستند. دشمنان در جای مناسب قرار می‌گیرند و برای نابودی‌تان لحظه‌ای تعلل نمی‌کنند. از این رو، مجرمین متخلف هم عملکرد متفاوتی از خود به نمایش می‌گذارند. برخورد ها می‌توانند منطقی یا غیرمنطقی باشند. بهتر است به طور کلی انتظار عملکردی متزلزل را از هوش مصنوعی داشته باشید.

• بنظر The Precinct از رویه‌ای به نام PCG( Procedural Content Generation) بهره می‌برد که به صورت اتفاقی جرایم را تولید می‌کند.

 بهتر است متخلفان قانون را تفکیک کنیم. یک دسته از جرایم بازی شامل افراد عادی می‌شود که اساسا قرار نیست یک تهدید جدی باشند. جرایمی مثل دیوار نویسی، دزدی یا درگیری دو فرد عملا از جرایم ساده به شمار می‌روند. همانطور که گفتیم دشمنان اصلی بازی در واقع گنگ‌های خیابانی هستند که شما باید آن‌ها را نابود کنید. این گروه‌ها از یک سلسله مراتب خاص برخوردار بوده که وظیفه شما به همراه دو کارگاه دیگر، جمع‌آوری اطلاعات و مدارک است؛ این مدارک در نهایت به قسمت شواهد تحویل داده شده و پس از آن، شما توانایی اقدام علیه آن‌ها را پیدا می‌کنید. در نهایت اما، حل تخلفات وسایل نقلیه یا دیگر موارد بعد از مدتی جذابیت خود را از دست می‌دهند و همه چیز قابل پیش‌بینی و یکنواخت می‌شود.

• گنگ‌های خیابانی معمولا از شدت برخورد بالاتری برخودار هستند و عملا تفاوت چشمگیری با سایر مجرمان دارند.

The Precinct از گرافیک نوستالژیک یا بهتر است بگوییم فضاسازی مطابق با آثار گذشته استفاده می‌کند. در واقع، بنظر لزومی ندارد سازنده بیان کند این اثری آرکید است، چرا که نحوه طراحی محیط کاملا بیانگر این مطلب می‌باشد. شاید حتی انتخاب این استایل گرافیکی دلیلی بر بی‌روح بودن شهر Avenro در روز باشد. این طراحی حتی در NPC‌های درون بازی و حتی‌ شخصیت‌های محوری قابل مشاهده است. سوای از گرافیک، موسیقی نیز عملکرد خوبی را از خود بر جای می‌گذارد. توسعه‌دهندگان برای خلق موسیقی مطابق با اتمسفر، از سبک سینث‌ویو (Synthwave)، استفاده می‌کنند. این سبک درواقع الهام گرفته شده از دهه ۸۰ میلادی است که با تکنولوژی مدرن آمیخته شده. Synthwave به دلیل سبک الکترونیکی، فضایی خلق می‌کند که انگار در حد فاصله دو بازه زمانی گذشته و آینده قرار دارید.

این بازی براساس کد ارسالی ناشر (Kwalee) و روی PS5 تجربه و بررسی شده است

منبع خبر: گیم فا